Sunday, October 30, 2011

किस का जोर चले इस दिल के आगे.....

आजकाल चित्त थारयावर नाही. जिथे तिथे चोहिकडे तीच दिसत असते. मग मन ही आपल ह्रदय नेइल तिकडे धावत असत. क्या करे "किस का जोर चले इस दिल के आगे" अशी काही स्थिती झाली आहे माझी. मनातल्या भावना सांगता ही येत नाहीत आणि गप्प ही बसता येत नाही. प्रत्येकाच्या आयुष्यात कधी ना कधी ही वेळ येतेच. ती तुम्हाला भेटेल की नाही ही खुप पुढची गोष्ट आहे पण तिला प्रपोज करण्या पर्यंतचा प्रवास हा निश्चितच अविस्मरणीय असतो. शेवटी काय हो एक म्हण आहे की,

"सुरवात ही पुष्कळदा घाबरवणारी असते, शेवट ही पुष्कळदा दुःखदायक असतो 
पण ह्या दोहों मधला प्रवास हा नक्कीच महत्वाचा असतो."

इथे तुम्ही "सुरवात ही पुष्कळदा घाबरवणारी असते" ह्यापेक्षा सुरवात ही पुष्कळदा "हृदयाचा ठोका चुकवणारी असते" असा ह्या ओळीचा अर्थ घ्या. 

अशा वेळी बघायला गेल तर आपण एकदम हतबल असतो. आपण काही शाहरुख़ खान नाही की एक स्माइल दिली की मुलगी वेडी होइल. म्हणतात ना की जगात काही अशा परीक्षा आहेत की ज्यांचा रिझल्ट १-२ टक्के लागतो तसच काही ह्या प्रेमाच्या परिक्षेच आहे. खुपजण परीक्षेला बसतात हो पण उत्तीर्ण एखादाच होतो. असो. शेवटी काय हो प्रपोज करण महत्वाच आहे, बाकी काही नाही. पास होण, फेल होण चालूच असत आयुष्यात. 

ह्या प्रवासात अडचणी पण खुप असतात. आता प्रेम तर झालेल असत पण अप्रोच कस करायच इथून सुरवात. एक तर ती अशा अविर्भावात असते की तिला काही ह्यातल माहितच नाही. (पण बघायला गेल तर ते तिला अगोदरच समजलेल असत) असो. पोरींचे नखरे अजुन काय हो!!!!! शेवट पर्यंत मनाचा ठाव लागत नाही एवढ मात्र खर.

ह्या काळात तिला भेटण कठीण असत. मनातल व्यक्त करण्यासाठी पण दिवसें दिवस वाट पहावी लागते. वरचे वर कॉल, दररोज न चुकता एखादातरी एसेमेस, तिच्या एका हाकेवर मदतीला तयार राहण हे सर्व कराव लागत. कधी कधी वाटत "Is it going to be worth?" शेवटी काय हो माणस आहोत आपण. थोड़े फार का होइना मतलबी असतोच की.

हा प्रवास आता तर सुरु झाला आहे. बघुया काय होते ते. शेवट काय आहे मला नाही माहिती. पण ह्या प्रवासातली मजा काही औरच आहे.

मित्रांनो आयुष्य खुप सुंदर आहे. फुल ऑन एन्जॉय करा. आपल स्वप्न पूर्ण करायचा प्रयत्न करा. 

चला, निरोप घेतो. परत भेटूच.

अभिजीत 


2 comments: